Depremde kaybettiklerimiz bizim gözümüzde şehit ya sizin…
17 Ağustos 1999’da Marmara Bölgesi’nde özellikle ilimizde büyük bir felaket yaşandı.
Bu felaketin merkez üssü de Gölcük’tü.
17 Ağustos geldiğinde Kocaeli ve çevre illerde bu anlamda etkinlikler yapılıyor.
Özellikle Gölcük başta olmak üzere bütün ilçelerde etkinlikler yapılıyor.
Elbette yapılan bu güzel ve anlamlı etkinliklerin sürekliliği önemli.
Bu yapılan etkinliklerle beraber hem o yaşadığımız günleri unutmuyor kaybettiklerimizi hatırlıyoruz, hem de bu yaşanan zaman dilimini unutmayarak yeni doğal afetlere kendimiz ne kadar hazırız onu tekrardan gözden geçiriyoruz.
Elbette yaşadığımız her felaketin ardından kendimizi sorgulamamız gerekiyor.
Allah’tan gelen her şey bizim başımız gözümüz üstüne.
Ondan gelen her şeye şükrediyoruz.
Biz kaybettiklerimizi şehit olarak görüyoruz.
Kaybettiklerimiz doğal bir felakette hayatlarını yitirdikleri için onlara farklı ifadelerin yakıştırılmasını doğru bulmuyoruz.
Bazı haber sitelerinde bu konuda “Kurbanlar” ifadeleri kullanılması gerçekten yakınlarını kaybedenleri derinden yaralıyor.
Ya kurbanın ne demek olduğunu bilmiyorlar, ya da bu konuda insanların hassasiyetlerini göz ardı ediyorlar.
Bu konuda duyarlı olunması gerekir.
Hala bir çok insanın acısı taptaze.
17 yıl değil 37 yıl da geçse bir çok kişi o günü ve kaybedilenleri asla unutmayacak.
17 Ağustos asrın felaketinde kaybettiklerimiz bizler için şehittir.
Kurbanlar ifadesi gerçekten de üzücü bir ifade. Kurbanın bizler için, müslümanlar için ayrı bir ehemmiyeti var.
Bu şekilde adlandırılması doğru bir yaklaşım değil.
Bazen insanlar kullandıkları ve yazdıkları yazıların nereye gittiğini, nasıl bir anlam ifade ettiğini bilmeliler.
Yazıp çizdiklerinizle insanları yaralamayın.
Sonra şehitlerin karanfile değil, duaya ihtiyacı.
Olur onu da unutmamak gerekir.