Gazetecilik bazen stresli bir iş olmakla beraber bazen de zevkli anları da olmuyor değil. Bugün sizlerle paylaşacağım şey gerçekten yaşanmış birinin anlattıkları gerçekten yaşadığı bir olayı paylaştı. Güler misin? Ağlar mısın? Bilmem ama eski Türk filmlerinde Kemal Sunal ile Şener Şen’in baş rollerini paylaştıkları bir filmi akıllara getiriyor.

İzleyenlerin aklında kalmıştır. Hava alması için mezara konan hortumun hikâyesini hani ( Hortum Kıbleye) ama bu sefer hortum değil. Konu Kabre ışık çekildiğini belki de ilk defa duyacaksınız ben gerçekten şaşırdım.

Ölüm hak elbette. Her nefis mutlaka ölümü tadacak. Vadesi dolan elbette bir gün mutlaka sırayla gidecek. Bazen ölen bir yakınınız ya da çok sevdiğiniz bir arkadaşınız olabilir. Onunla konuşurken çeşitli şekilde birbirlerine latifeler yaparlar benden önce gidersen diye çeşitli şeyler söylerler.

Bunlar bazen maksadını belki aşar ama insanların birbirlerine verdiği değerler olduğu için masumane şeyler olarak algılanabilir belki doğru olmaz ama gerçekten bizleri bazen ağlatır bazen güldürür bazen de düşündürür.

Dün de tam öyle bir anda birkaç kişi oturmuş sohbet ediyorduk. O anda bir ağabeyimiz de geldi. Konu nerden açıldıysa açıldı. Konuyu anlatmaya başladı. Çok sevdiği bir arkadaşı bundan yaklaşık bir yıl önce vefat ediyor. Vefat etmeden önce diyor ki eğer sen benden önce ölürsen kabrine ışık yerleştireceğim. Sonra aynen arkadaşı ölüyor kabri kazıyorlar sonrada oda gidip oraya elektrik çekiyor.

Bir tane lamba takıyor ve sonra tam kabre cenazeyi indirecekleri zaman birden atılıyor. Ortaya dikkat edin sene adamı doğru dürüst defnedin gibi laflar söyleyince hoca efendi ya delirdin mi?  be adam neden bahsediyorsun diyor. Tabi olur olmaz bir türlü engel olamıyorlar o şekilde defnediliyor ve vatandaş bununla da kalmıyor resmini çekiyor.

İşte bu mesleğinde bazen bir güzel tarafı var kimisi bilmeden kimisi bilerek bazı konuları sizlerle gelip paylaşıyor. Bizlerde bu paylaşılan anıları sizlerle paylaşıyoruz. Dünya gerçekten garipliklerle dolu ama bir kez daha bu vesileyle ölümü hatırlamış olduk.

Ölümün çok uzak olmadığını ve ölümün ne zaman nerde geleceğini kimin önce kimin sonra öleceğini hiç bilemeyiz ondan dolayıdır ki bence kabrimizi aydınlık hale getirmekte aslında zindan haline getirmekte bizlerin elinde. Dünya’nın her şeyi Dünya da kalacak öbür tarafa giden sadece iyi amellerin olduğunu unutmamak gerekir.

İşte Dünyada yaşadığımız anlarda insanların kalbini kırmadan insanlara faydalı işler yaparak geçirdiğimizde görevlerimizi yerine getirdiğimizde Dünyamızın aydınlık olduğu gibi Umarım Kabrimizde aydınlık olur.

Bu vesileyle Tüm Ölülerimizi Bir kez daha Rahmet ve Minnetle yad ediyorum Allah(C.C) Rahmet eylesin.

Amin Diyerek satırlarıma son veriyorum…