Bu kentte bazı şeyler yapmak zor ama gazetecilik yapmak bir o kadar daha zor.

Her türlü işin mutlaka zorluğu var lakin bizim mesleğimizi icra etmek, ayrı bir meziyet istiyor.

Bu kentte gazeteciliği maalesef farklı algılayanlar türedi.

Ukalalık etmek istemem ama bazıları şimdi gazeteciliği ne kadar biliyorsun diyerek burun bükecek.

Tabiki bazılarının bildiği ve uyguladığı gibi bir gazeteciliği ben bilmem, öğrenmedim de.

Ama şunu da ifade etmek isterim ki, bu kentte gerçekten de gazetecilik konusunda hem duruşuyla, hem habercilik anlayışı ile gerçekten önemli ve yıllardır hiç unutulmayan bir isim olan abim Hüseyin Demiray’in yanında yetişmiş olmak, bana çok şeyler kazandırdı.

Onu bir kez daha rahmet ve minnetle anmak isterim.

Nitekim gazetecilik gerçekten de zor bir iş ama bir o kadar da yürek ister, cesaret ister ve gerçekten de ahlak ister.

Aslında en önemlisi de bence gazetecilik ahlakıdır.

Bu kentte her şeyin birçok handikapı olduğu gibi, gazeteciliğin de var.

Bu kentin talihsizliklerinden bir tanesi de, yıllardır bu kentin yöneticilerini eleştiren, kendilerini dev aynasında gören ve ahlak yoksunu bazı gazetecilerin eleştirme biçimlerinin yanı sıra, o gazetecilerin yaptıklarından dolayı, okuyucunun bütün gazetecileri o şekilde algılama durumuna gelmiş olmasıdır.

Öte yandan durum böyle olunca da yapılan bütün eleştirilerin altında bir şey arayan yöneticiler ya da tek bildikleri şey, yanında bulundukları insanları kışkırtmak olan danışman ya da yönetici yamaklarının da epeyce olması, gazeteciliğe bakışı menfi etkiliyor.

Ha, bunun aslında iki sebebi var.

Birinci sebebi; bu kentte gazetecilik yapanların bir kısmı, bugüne kadar ya ihale takip etmişler ya da suya sabuna dokunmamıştır.

Diğer yandan da ihale takip etmemekle övünenler de, kendilerine boş buldukları alanda birilerine gider yaparak, birilerini korkutarak, birilerini tabiri caizse kopartarak bu işi yapmışlar ve bazı belediye başkanları dahil işadamları da, bu kişilere çanak tutmuş ve tutmaya da devam etmektedir.

Yıllardır bu kentin gazetecileri, yöneticileri eleştirmiş ama dönüp kendilerine bakma zahmetinde bulunmamışlar.

Bazı yöneticiler de kendi açıklarından korktukları için ve eleştirilmeyi doğru algılayamadıkları için, hep birilerine mahkum ve mecbur olduklarını düşünmüşler ya da yanındakiler tarafından öyle düşünmeleri sağlanmıştır.

Gazeteciliğin ne ahlakı ne de etik kuralları düşünülmemiş.

İsim vermeye gerek yok.

Bu kentte sadece biz kaldık, bizden başkasını tanımayız, yani deve kuşundan başka kuş tanımayız gibi laflar edebiliyorlarsa, herkesin oturup bir kez daha düşünmesi gerekir.

Bu kente birileri gerçekten ihanet ediyor ama kimler, onları da varın siz biraz kafa yorun.

Benim söyleyeceğim, herkes her şeyi biliyor ve görüyor ama neden kimse bir şey yapmıyor?

Sadece kapalı kapılar ardında dedikodu yapıyorlar.

Saygılarımla…