İnsanların hayatlarında bazı dönüm noktaları vardır.
Bazı kararlar alırlar ve aldıkları bu kararlar insanları bazen çok önemli noktalara taşır.
Zaman içerisinde yol yürürken bazen düşeriz bazen kalkarız.
Ama insan olduğumuzu hiçbir zaman unutmayız.
Acı tatlı hatıralar barındırırız yaşamımız içerisinde.
Yaptıklarımızı sonra döner izleriz.
Yaptıklarımızdan bazen ders çıkartırız ve daha başarılı olmak için elimizden geleni yaparız.
İşte hayat bu ne zaman ne yapacağımız belli olmaz.
Zira bu konuda bazımız hayata erken başlar bazımız geç
İşte bende bu yaşantım içerinde tam 40 yaşıma girdim.
Hayatta birçok acı tatlı olay yaşadım ama hep dimdik kendi başıma ayakta kaldım.
Bundan sonrada ne olursa olsun önce Rabbime güveniyorum sonrada yapa bileceklerime.
Hayatımın belki de en önemli dönüm noktalarından biriydi. 1999 Depremi ve bu bölgede yaşayan birçok insan gibi bizleri de derinden yaraladı ve derin izler bıraktı.
İşte hayatımızda o izleri hiçbir zaman silemedik ve belki de ömrüm boyunca silinmeyecek.
Daha öncede bunu ifade etmiştim Abim Hüseyin Demiray ve yengem Canan ve yeğenlerim Seyit Abdulkadir,Serhat ve Sercan bu beş kişiyi ebediyete uğurlayalı tam 15 yıl bitti.
İşte bu zaman zarfında onlar için dua etmekten başka bir şey gelmezdi elimizden ve bu mesleğe başlamamda abim vesile olduğu için onun adına başladığım bu yolculuğum belki daha farklı bir şekilde devam edecek ama mutlak suretle devam edecek.
Birkaç ay önce gerçekten çok emek sarf ettiğim bu gazeteyi başka bir arkadaşımıza devrettim ve birkaç aydır da o arkadaşımızın bu işle alakalı güzel işler yapabilmesi için işin başında duruyorum.
Ama birileri sanki geçtiğimiz günlerde gizli kapaklı bir olaymış gibi bunu lanse ettiğinde gerçekten üzüldüm. Çünkü ben dost bildiğim herkese bu olayı zaten aktardım hatta gazeteyi alan arkadaşlarımızda hala künyede onursal kurucumuz Hüseyin Demiray’ın resmini bile kaldırmadılar.
Nitekim emeğe saygı duydukları için ve ben bu işin devamı konusunda gayretimi yine bundan sonrada sarf ederim.
Ellerimle tırnaklarımla kazdığım bu gazetenin daha ilerilere gitmesi için yine dışarıdan destek veririm.
Herkesin şapkasını çıkarıp önüne koyması gerekir. Neden? Diyecek olursanız bu gazeteyi 4 yıla yaklaşık süredir ihale peşinde koşmadan sadece kendi yağıyla kavrulmaya çalışarak bu günlere getirmek kolay olmadı.
Birileri bizleri aşağı çekmek için ellerinden gelen her şeyi yapmasına karşın bizler bu günlere geldik ve bu günden sonrada sadece Rabbime güvenerek hayatıma ve yazılarıma devam edeceğim.
Bu başarıda bu güne kadar yanımızda olan çalışan arkadaşlarımıza ve azda olsa bizlerin hep yanında olan dostlarımıza her zaman teşekkür ediyorum.
Bundan böylede hayat devam ediyor.
Bu yolculuk ömrümüz vefa ettiği sürece devam edecek.
Kimsenin ayağına yapışmadık bundan böylede yapışmayacağız.
Bundan böylede doğru bildiğimizi yazmaya devam edeceğiz.
Hayat devam ediyor.
İnsanın kendi elleriyle büyüttüğü bir şeyden ayrılması kolay olmuyor.
Ama durum bunu gerektiriyorsa bunu yapmak gerekir.
Hayat bu ne zaman kimin ne olacağı belli olmaz.
Biz bu güne kadar doğru bildiğimizden şaşmadık belgi maddi olarak bir şey kazanmadık ama inanın manevi olarak çok fazla şey kazandık.
En azından bir kez daha insanları tanıma fırsatımız oldu.
Hayatta çok büyük dersler aldık.
Bundan sonra kendi adıma söylüyorum.
Gazeteciliğe sımsıkı sarılarak bu yolda yürümeye devam edeceğim.
Her zaman olduğu gibi bundan sonra da doğruları tarafsız bir gözle gözlemlemeye devam edeceğim.
Birileri belki seviniyordur.
Kurtulduk diyordur ama unutmasınlar bir şeye Rabbim müsaade ederse kimse engel olamaz.
Bir şeye Rabbim müsaade etmezse oda olmaz.
Biz irademizle bir şeyleri yapabiliriz.
Yazılanı yaşarız bunu da kimse unutmasın.
Bu bir veda değil yeni bir başlangıç.
Bugün aynı zamanda en küçük kızımın doğum günü Ceylin Canan Demiray onunda yeni yaşının hayırlı olmasını temenni ediyorum.
Saygılarımla…