Sevgili okurlarımız sizlerle birçok yazıyı düşüncemizi paylaşıyoruz.
Bu günde garipliklerimize birkaç örnek vererek sizlerle hasbi hal etmek aslında dertleşmek istiyorum.
Şimdi şöyle etrafınıza bir baktığınızda neler görüyorsunuz.
Bu yazıyı yazmama vesile olan birkaç garip olay oldu.
Önceki günlerde camilerin musluklarının çalındığına dair haberler okuduk.
Ne gariptir ki insanlar her şeyi çalıyor nasıl olsa suç sayılmıyor. Yani hemen serbest bırakılıyorlar ya.
Suç sayılmıyor derken onu kastediyorum.
Şimdide işi farklılaştırıp camilerin musluklarını çalmaya başladılar.
Öncelikle toplumun ne kadar garip bir duruma geldiğini buradan anlayabiliyoruz.
Bu başlı başına toplumun manevi açıdan ne kadar dejenere olduğunun en bariz örneği olarak karşımızda duruyor.
Öte yandan birisi sokak ortasında ya bıçaklanıyor ya da adam vuruyor eğer vurulan ölmediyse birileri elini kolunu sallayarak dışarıda dolaşmaya devam ediyor.
Trafikte araç kullanan her türlü haksızlığı yapıyor karşısındakine ama polise yakalanmıyorsa bir şey olmuyor.
Zaman zaman araçlarıyla yaya çarpıp yayayı da çarptıkları yerde bırakıp kaçıyorlar.
Öte yandan Aile hayatı ki toplumumuzda en önemli bir şeydi oda giderek kayboluyor ve ne yazık ki yok olmaya doğru ilerliyor.
Daha doğrusu aile olmanın gerekleri ortadan kayboluyor.
Aynı evin içerisinde insanlar yabancı gibi yaşıyor.
Nerdeyse aynı evin içerinde insanlar bir birleri ile sosyal medya üzerinden haberleşme durumuna geldi.
Bakıyorsunuz herkes paranın olmadığından dem vurur ama birçok zaman alışveriş merkezlerinde adım atmaya yer bulamazsınız.
Herkes ülkenin kötü gidişatından bahseder ama kimse elini taşın altına koymaz.
Diğer bir kesimde Dünya da olup bitenleri gördüğü halde hala bu ülkenin içinde bulunduğu duruma şükretmez.
Sadece eleştirmekle yetinir.
Çözüm bilmez yada çözüm sunmaz sadece en güzel yaptığı iş eleştirmektir.
Bir kesimde sadece kendisini över kendi bildiğini okumayı marifet sayar.
Kimsenin kimseye ne güveni nede saygısının kalmadığına şahit olmak insanı üzüyor.
Toplum olma değerlerimizden uzaklaşıyoruz.
Umarım yeniden bazı değerlerimizi kazanırız.
Saygılarımla…